تاریخچه تیغ کوتاه نیست.از زمانی که انسان ها در حال رشد مو بوده اند، به دنبال راه هایی برای تراشیدن مو بوده اند، که همان چیزی است که می گویند انسان ها همیشه سعی کرده اند راهی برای اصلاح موهای خود بیابند.

یونانیان باستان برای اینکه شبیه بربرها به نظر نرسند، تراشیده اند.اسکندر مقدونی معتقد بود که چهره های ریش دار در نبرد یک نقطه ضعف تاکتیکی به همراه دارد، زیرا مخالفان می توانند موها را در دست بگیرند.به هر دلیلی که باشد، پیدایش تیغ اصلی را می‌توان به دوران ماقبل تاریخ دانست، اما خیلی بعد، یعنی در سال 18 میلادی.^thقرنی در شفیلد، انگلستان، که تاریخ تیغ به صورتی که امروز می شناسیم، واقعاً آغاز شد.

در دهه‌های 1700 و 1800، شفیلد به‌عنوان پایتخت کارد و چنگال در جهان شناخته می‌شد، و در حالی که به طور کلی ما از مخلوط کردن ظروف نقره و وسایل اصلاح اجتناب می‌کنیم، این همان جایی بود که تیغ مستقیم مدرن اختراع شد.با این حال، این ریش تراش ها، در حالی که بدون شک بهتر از مدل های قبلی خود هستند، هنوز هم تا حدودی غیرقابل تحمل، گران و سخت برای استفاده و نگهداری بودند.در بیشتر موارد، در این زمان، تیغ‌ها همچنان ابزار آرایشگران حرفه‌ای بودند.سپس در اواخر 19^thقرن، معرفی نوع جدیدی از تیغ همه چیز را تغییر داد.

اولین تیغ ​​های ایمنی در سال 1880 در ایالات متحده معرفی شد. این تیغ ​​های ایمنی اولیه یک طرفه و شبیه یک بیل کوچک بودند و دارای محافظ فولادی در امتداد یک لبه برای کمک به محافظت از بریدگی بودند.سپس، در سال 1895، King C. Gillette نسخه خود را از تیغ ایمنی معرفی کرد که تفاوت اصلی آن، معرفی یک تیغ یکبار مصرف و دو لبه بود.تیغه های ژیلت ارزان بودند، در واقع آنقدر ارزان بودند که نگهداری از تیغه های تیغ های ایمنی قدیمی اغلب گران تر از خرید تیغه های جدید بود.