تاریخچه تیغ کوتاه نیست. از زمانی که انسان‌ها موها را رشد می‌دادند، به دنبال راه‌هایی برای تراشیدن آن‌ها بودند، این همان چیزی است که می‌گویند انسان‌ها همیشه سعی کرده‌اند راهی برای اصلاح موهای خود بیابند.

یونانیان باستان برای اینکه شبیه بربرها به نظر نرسند، تراشیده اند. اسکندر مقدونی معتقد بود که چهره های ریش دار در نبرد یک نقطه ضعف تاکتیکی به همراه دارد، زیرا مخالفان می توانند موها را چنگ بزنند. به هر دلیلی، پیدایش تیغ اصلی را می‌توان به دوران ماقبل تاریخ دانست، اما خیلی بعد، در سال 18 میلادی^thقرنی در شفیلد، انگلستان، که تاریخ تیغ به صورتی که امروز می شناسیم، واقعاً آغاز شد.

در دهه های 1700 و 1800 شفیلد به عنوان پایتخت کارد و چنگال در جهان شناخته می شد، و در حالی که به طور کلی ما از مخلوط کردن ظروف نقره و وسایل اصلاح اجتناب می کنیم، این همان جایی بود که تیغ مستقیم مدرن اختراع شد. با این حال، این ریش تراش ها، در حالی که بدون شک بهتر از مدل های قبلی خود هستند، هنوز هم تا حدودی غیرقابل تحمل، گران و سخت برای استفاده و نگهداری بودند. در بیشتر موارد، در این زمان، تیغ‌ها هنوز ابزار آرایشگران حرفه‌ای بودند. سپس در اواخر 19^thقرن، معرفی نوع جدیدی از تیغ همه چیز را تغییر داد.

اولین تیغ ​​های ایمنی در سال 1880 در ایالات متحده معرفی شد. این تیغ ​​های ایمنی اولیه یک طرفه و شبیه یک بیل کوچک بودند و دارای محافظ فولادی در امتداد یک لبه بودند تا از بریدگی محافظت کنند. سپس، در سال 1895، King C. Gillette نسخه خود را از تیغ ایمنی معرفی کرد که تفاوت اصلی آن در معرفی یک تیغ یکبار مصرف و دو لبه بود. تیغه های ژیلت ارزان بودند، در واقع آنقدر ارزان بودند که نگهداری از تیغه های تیغ های ایمنی قدیمی اغلب گران تر از خرید تیغه های جدید بود.