اصلاح بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره مردان مدرن است، اما آیا می دانستید که چینی های باستان نیز روش خاص خود را برای اصلاح داشتند. در قدیم تراشیدن ریش تنها برای زیبایی نبود، بلکه به بهداشت و اعتقادات مذهبی نیز مربوط می شد. بیایید نگاهی به نحوه اصلاح چینی های باستان بیندازیم.

تاریخچه اصلاح در چین باستان به هزاران سال قبل بازمی گردد. در زمان های قدیم، اصلاح یک عادت بهداشتی مهم بود و مردم معتقد بودند که تمیز نگه داشتن صورت می تواند از بیماری و عفونت جلوگیری کند. علاوه بر این، تراشیدن ریش نیز به مراسم مذهبی مربوط می شد و برخی از باورهای دینی مؤمنان را ملزم به تراشیدن ریش خود برای نشان دادن تقوا می کرد. بنابراین، اصلاح در جامعه چین باستان اهمیت مهمی داشت.

روشی که چینی های باستان می تراشیدند با دوران مدرن متفاوت بود. در زمان های قدیم مردم از ابزارهای مختلفی برای اصلاح استفاده می کردند که رایج ترین آنها تیغ برنزی یا آهنی بود. این تیغ ​​ها معمولاً یک لبه یا دو لبه بودند و افراد می توانستند از آن برای اصلاح ریش و موهای خود استفاده کنند. علاوه بر این، برخی از افراد از سنگ های ساینده یا کاغذ سنباده برای تیز کردن تیغ ​​استفاده می کنند تا از تیزی تیغ اطمینان حاصل کنند.

روند اصلاح در چین باستان نیز متفاوت از دوران مدرن بود. در زمان های قدیم، اصلاح را معمولاً آرایشگران یا تیغ های حرفه ای انجام می دادند. این متخصصان معمولا قبل از استفاده از تیغ برای اصلاح از حوله های داغ برای نرم کردن پوست صورت و ریش استفاده می کنند. در برخی از خانواده‌های ثروتمند، افراد از عطر یا ادویه‌ها نیز استفاده می‌کنند تا مقداری عطر را به اصلاح اضافه کنند.

اهمیتی که مردم چین باستان برای اصلاح می‌دادند در برخی آثار ادبی نیز دیده می‌شود. در اشعار و رمان های کهن غالباً شرح تراشیدن به چشم می خورد و مردم تراشیدن ریش را جلوه ای از ظرافت و تشریفات می دانند. اهل ادب و علمای قدیم هنگام تراشیدن ریش نیز چای می نوشیدند و شعر می گفتند و تراشیدن ریش را جلوه ای از دستاوردهای فرهنگی می دانستند.